Stołeczek z dzieciństwa

Tradycja "zrób to sam" w rodzinie jest bardo długa. z tym że kiedyś to było bardziej z konieczności a nie jako hobby. 

 Ponad 45 lat temu mój tata zrobił dla mnie i dla siostry takie 2 stołeczki - zydelki. Nie było wtedy u nas Ikei gdzie można było iść i kupić kolorowego gotowca. Stołeczki zawsze były pomalowane na biało i dlatego nosiły - uwaga- fantazyjna nazwę "biały stołeczek" jeden z nich na nóżce miał kółko od sęka i ten był nazywany stołeczkiem z kółkiem. Zawsze z siostrą "biłyśmy się o prawo własności do stołeczka z kółkiem. Nie wiedzieć czemu znak sęku wydawał nam się bardzo atrakcyjny. Niestety stołeczek z kółkiem został swego czasu wywieziony na działkę rodziców i sprzedany razem z nią. Został ten drugi bez kółka. Po śmierci rodziców jako najstarsza z rodzeństwa przytuliłam  stołeczek. I postanowiłam go odnowić aby mogły korzystać z niego moje wnuki.

Przed:                                                                             Po:

stołeczek z dzieciństwa

odnowiony stołeczek

stołeczek miał na sobie kilka pokładów farby olejnej

Kilku warstw farby olejnej nie udało się usunąć papierem ściernym wobec czego w ruch poszła opalarka, skrobak i dopiero potem szlifierka na papier ścierny.

stołeczek saute :)

Stołeczek był zrobiony z miękkiego drewna (podejrzewam świerk), miał dużo wgnieceń i śladów np. po nożu (pewnie było coś na nim krojone). Zostały one zaszpachlowane ciemną szpachla jako że biały stołeczek został na koniec stołeczkiem wenge.

szpachlowanie ubytków w drewnie

i pomalowany

malowanie stołeczka lakierobejcą

Po pomalowaniu na tle mojego kwitnącego ogródka jako że bywa używany w środku jak i na zewnątrz :)

odnowiony taboret

Może także służyć jako podnóżek do fotela przy kominku: